De boot naar Georgie: vertraging en veel geduld

Donderdag ochtend gingen we op weg naar de haven van Odessa in een overvolle mashutka (busjes die op bepaalde trajecten reiden, er zijn niet echt vaste haltes of een dienstregeling, het busje vertrekt als hij vol is). Maria (onze host in Odessa) had de chauffeur verteld waar we eruit moesten maar voor de zekerheid vertelde Guus het ook aan de vrouw naast ons. Toen de chauffeur gewoon voorbij onze uitstapplaats reed begonnen de mensen naast ons te protesteren, vervolgens was de halve mashutka aan het roepen naar de chauffeur dat de twee buitenlanders eruit moesten.

Dingen staan hier meestal niet tot nauwlijks aangegeven en we zijn vaak afhankelijk van de vriendelijke Ukrainers om ons de weg te wijzen (of de Mashutka te stoppen).
Na vier keer vragen kwamen we in het juiste gebouwtje uit waar we onze boarding passen moesten halen. Gelukkig troffen we hier meteen onze nieuwe vriend Zanag. Hij woont in Odessa, komt oorspronkelijk uit Georgie en heeft als schipper bijna heel de wereld gezien. Hij spreekt goed Engels (naast Russisch, Georgisch, Armeens en Spaans) en helpt ons met alle procedures.

Na 3 uur wachten op de kade kunnen we eindelijk aan boord om 13.00 uur. Het ship vertrekt echter pas om 1 uur 's nachts. Door onduidelijke redenen varen we een langere route op langzamere snelheid en is onze aankomst in Poti, Georgie, een dag vertraagd.


Passagiers trap om aan het vrachtschip te komen.


In de bar vlnr: Georgier Zaza waarmee we Russisch oefenen; Georgier die bamboe meubelen maakt; onze vriend Zanag; ik; Barman uit de Oekraine, ook leraar biologie; Guus; Joshua and Adriana uit US verhuizen van de Oekraine naar Georgie

Gastvrij ontvangen in transnistrie

Transnistrie? Dat is een door zichzelf onafhankelijk verklaarde staat in Moldavie die echter door geen enkel land erkend wordt.

Onze host, Andrey, (via de website Couchsurfing komen we in contact met lokale mensen) wachtte ons op voor het station van Odessa. Met de auto van een vriend reden we naar Tiraspol, de hoofdstad van Transnistrie. Bij de grensposten kon Andre alles regelen wat ons veel tijd en waarschijnlijk ook geld bespaard heeft. Andre spreekt vloeiend Duits, goed Engels en werkt voor een nationale radio zender. We worden heel gastvrij bij hem thuis ontvangen waar hij samenwoont mt zijn zwangere vriendin Janne en een leuke kat en hond :) Het waren 2 heerlijke dagen met veel vriendelijke mensen, Lenin beelden en lekker weer. Andre en Janne vonden onze Hollandse stampot heerlijk :)

Meer over Transnistrie en Andey: http://www.transnistrien.org/

Oekraine: Vriendelijkheid en corruptie

Omdat ons visum verlaat was hadden we geen kaartje voor de trein geboekt. Dit bleek ook in Berlijn niet meer te kunnen. Op Poznan (Polen) konden we het kaartje pas kopen en moesten we, 2 minuten voor vertrek, onszelf zonder reservering de trein in " kopen". Vannacht goed geslapen in de trein. Op de grens met Oekraine verwisselen ze het volledige onderstel van de trein omdat daar andere rails ligt. De vrouw in onze coupe was erg vriendelijk en gelukkig spreekt en schrijft Guus een beetje Russisch. Ze heeft ons geholpen van dit station een reservering te maken voor de trein rechtstreeks naar Odessa. We zijn nu in Ковель en over 5 uur gaat onze trein naar Odessa waar we ongeveer 9 uur 's ochtends aan zullen komen.

Treinstation van Ковель met op spoor 1 onze trein naar Odessa.

Eindelijk vertrekken!

Vandaag heb ik in Den Haag onze paspoorten mét Iraans visum opgehaald en kunnen we morgen ochtend eindelijk vertrekken :) In de trein kwam ik toevallig in gesprek met de persoon tegenover mij. Hij bleek uit Iran te komen en we hebben Iraanse woordjes geoefend. Het was een leuk gesprek en hopelijk zie ik hem nog eens als ik terugkom.

Waarom

“Waarom daarheen?” Is een van de meest gehoorde vragen. Daarnaast scoren de vragen: “Is dat niet gevaarlijk?” en “Waar ligt dat?” ook erg hoog.

Hieronder een persoonlijke uitleg van ons allebei.

Guus:
Ik kwam voor het eerst echt in contact met Oost Europa aan het eind van mijn grote reis in Scandinavië die eindigde in de Baltische staten. Mijn fascinatie voor de voormalige Sovjet unie is toen begonnen en in de zomer van 2008 ging ik rondreizen met de rugzak in Oost Europa en bezocht o.a. Kiev, Odessa en het autonome gebied Transnistrië in Moldavië.

Mijn volgende grote reis ging door meerdere (voormalige) communistische landen, ook heb ik veel gelezen over Rusland en de Sovjetunie en via deze weg kennis gemaakt met de Kaukasus landen en Centraal Azië, met in het bijzonder Turkmenistan. Deze reis heb ik ook zo min mogelijk gevlogen en ben ik met 1 uitzondering vanaf Hongkong tot Nederland getreind en gevaren.

Onze route is niet alleen gevormd door interesse voor de landen maar ook door omstandigheden: Visa, transportmogelijkheden, de wens niet te vliegen en te willen fietsen speelde allemaal een grote rol. De Kaukasus landen hebben net zoveel overeenkomsten als verschillen en zijn natuurlijk alle 3 voormalige Sovjet unie. Turkmenistan is niet alleen bijzonder vanwege zijn totaal dictatuur (vergelijkbaar met Noord Korea) maar ook vanwege enkele bezienswaardigheden die later uitgebreid nog vernoemd zullen worden. Van Iran boeit zowel de cultuur, de moderne en de oude geschiedenis (De revolutie en het Perzische Rijk) en het feit dat het zo vaak op het nieuws langs komt (waar de vraag “Is dat niet gevaarlijk” meestal vandaan komt) en ik zou graag zelf de andere kant van het verhaal zien en ervaren.

Een kort overzicht van mijn eerdere reizen:

• 2.5 maanden op de fiets en nog een maand met Sofie met de rugzak in Zuid Italië (alles onder Napels, inclusief Sicilië) 04/2004-08/2004
• Van Oost naar West door de Alpen fietst (Wenen Geneve, Marseille, Nice) Terug naar huis en vanuit daar naar Uppsala in Zweden gefietst. 07/2005-10/2005
• Samen met Sofie een maand gefietst in Noord Italië tot Slovenië, trein naar Boedapest, alleen terug gevlogen naar Nice en toen Corsica gefietst en in het noorden van Sardinië blijven hangen voor enkele weken i.v.m. een timmerproject. 06/2006-10/2006
• Vanaf Oslo via de Noordkaap naar Helsinki gefietst, toen Estland rond gereden en geëindigd in Riga. 07/2007-03/2008
• Taiwan (fiets geleend en rond gefietst), Hongkong, Shanghai, Beijing, 10 daagse Noord Korea Tour en daarna via China naar Zuid Korea. Overgevaren naar Vladivostok, trein/taxi naar Jakoetsk. Rondreis in koudste bewoonde gebied ter wereld, o.a Tomtor en Oymyakon. Gevlogen naar Irkutsk, met enkele stedenstops naar St. Petersburg getreind. Via Tallinn naar Wit Rusland, maand rond gereisd. 10/2008-03/2009

Sofie:
Na mijn afstuderen wilde ik graag een grote reis maken. Een aantal aspecten die ik belangrijk vond: een hele andere cultuur, reizen met de fiets en het moet zonder vliegtuig bereikbaar zijn. Door het lezen van “Het zijn net mensen – Joris Luyendijk” werd mijn interesse voor het Midden-Oosten gewekt. De media geeft vaak een vertekend beeld van die landen en ik wilde graag zelf ervaren hoe die landen zijn. Toen mijn broer met het idee kwam om naar het Midden-Oosten te reizen was ik ook meteen enthousiast. Door alle goede verhalen die we over Iran hoorde van mensen die het bezocht hadden hebben we besloten dat we daar zeker heen wilde, hierdoor werd het eerdere reisplan door Turkije, Syrië, Libanon, Jordanië en Israël overboord gezet. Guus en ik hebben allebei al een voorliefde voor oost europa en Guus sinds zijn rusland reis specifiek voor voormalige sovjet landen. De Kaukasus, op de grens van Azië en Europa lag mooi op de route en wilde we allebei graag zien. De schitterende bergen die daar liggen dragen daar ook aan bij :). Zelf had ik nog nooit van Turkmenistan gehoord maar Guus heeft me overgehaald om deze dictatuur samen te bezoeken.

Waarom het zo heerlijk is om niet te vliegen:

• Reizen zonder het milieu erg te belasten.
• De reis begint al in Den Bosch! Onderweg zijn is onderdeel van de reis, onderweg heb je onvergetelijke ontmoetingen en ervaringen.
• Je komt niet plotseling in een totaal andere cultuur maar de overgang gaat geleidelijk.
• Je ervaart het gevoel van afstand
• Het geeft rust, in de trein en op de boot heb je de tijd ervaringen te verwerken en lekker te lezen.

Een stukje geschiedenis

In 2004 zijn wij samen al eens een maand gaan backpacken in het zuiden van Italië en dit beviel zo goed dat wij 2 jaar later, in 2006, samen een maand gefietst hebben van Zwitserland via Italië naar Slovenië. Deze fietsreis beviel erg goed zowel het samen reizen als de reisvorm (op de fiets, wild kamperen, veel contact met lokale bevolking).

In het najaar van 2007 stuurde Sofie een email naar Guus (die toen in Scandinavië aan het fietsen was) dat ze graag samen een grote reis wilde maken na haar afstuderen. Hier begon het allemaal mee. De landen zoals die nu gekozen zijn werden duidelijk in het voorjaar van 2009.

We zijn al ruim een half jaar bezig met de voorbereidingen. Komende maanden zullen we onze ervaringen, avonturen en kennis delen met wie het graag wil lezen.

Guus en Sofie (broer en zus)

Geplande route

Hieronder de reis zoals we hem vanuit Nederland gepland hebben.
Vertrek vrijdag 19 maart. Reisduur: ongeveer 4 maanden.