Fiets weer gemaakt en lekker fietsen in Kurdestan

Gelukkig is dit bord een uitzondering. Bijna alle verkeersborden in Iran zijn 2 talig, Farsi en Engels. Voor deze gevallen is onze kaart grotendeels 2 talig en er zijn natuurlijk altijd vriendelijke Iraniers om je de weg te wijzen :) Tot nu toe zijn we nog geen een keer fout gefiets (afkloppen...)

De laatste keer materiaalpech?
Na goed te zijn uitgerust in Khorramabad stappen we weer op de fiets om richting Kermanshah te fietsen. In de loop van de dag krijg ik steeds meer problemen met schakelen en op een gegeven moment kan hij niet meer in de laagste versnellingen (wat niet echt handig is in de heuvels). We nemen weer een lift, dit keer naar Nurabad om een fietsenmaker te zoeken. Er is geen goede fietsenmaker en we willen een lift nemen naar de grote stad Kermanshah. Inmiddels trekken we behoorlijk wat bekijks in dit kleine dorp en veel mensen willen ons helpen. We worden een beetje moe van al die nieuwsschierige Iraniers maar 15 min later zitten we lachend in de auto. In Iran kun je nooit echt lang in de problemen zitten want iedereen wil je altijd helpen. Op de grote weg nemen we de 2e lift en we worden geholpen door Engelssprekende Iraniers die in het bestuur van de fietsfederatie van kermanshah zitten. Beter kunnen we het niet treffen en de dag erna zit er een nieuwe voorderieur op mijn fiets en na de lunch zitten we al weer op de weg.We trekken veel bekijks in Nurabad, er staan al snel 30 man om ons heen. We krijgen een goedkope lift met een personen auto. Past dat? Ja dat past!

Heerlijk fietsen in Kurdestan

We rijden de provincie Kurdestan binnen waar, zoals de naam doet vermoeden, veel Koerden wonen. Het is een groene provincie met veel water en de heuvels zijn bedekt met graanvelden. We hebben voor de verandering eens wind mee en we zoeven heerlijk over het goede asfalt. Omdat de b-wegen best druk zijn besluiten we vaker kleine weggetjes te nemen, hier is nauwelijks verkeer en we komen door dorpjes die niet op de kaart staan. Als we ergens stoppen voor een stukje meloen krijgen we meteen een lunch met vers brood, yoghurt, thee en dough (yoghert met water) aangeboden door de vriendelijke bewoners. Ze zijn allemaal erg nieuwschierg, hier komen nooit buitenlanders en al helemaal niet op de fiets!

Af en toe is de weg een stuk onverhard en Iraniers maken zich zorgen of we dat wel kunnen fietsen. Als we ze eindelijk overtuigd hebben stopt na een tijdje een politie auto. We worden regelmatig aangehouden en moeten onze paspoorten laten zien. Ze controleren ons visum en zijn altijd erg vriendelijk. Van deze politie mogen we echter niet de de onverharde weg de berg over fietsen...?! Ze laden ons in de jeep en zetten ons aan de andere kant weer af. Ze willen nog wel even met ons op de foto :P

Kurdestan is heerlijk om te fietsen. Het asfalt is perfect, de groene heuvels mooi en de bewoners ongeloofelijk vriendelijk en gastvrij. Het is leuk met de verschillende regio's in Iran kennis te maken want ze spreken hier weer een andere taal en de mensen zien er ook anders uit, vrouwen lopen bijvoorbeeld allemaal in kleurrijke jurken rond. Als we ergens de weg vragen worden we uitgenodigd bij een familie. Ze wonen in een klein dorpje en hebben een leuk gezin.

Inmiddels zijn we een dagje in Bijar en rusten wat uit. We rijden verder naar Takab, Myandoab en zullen vanaf daar de bus nemen naar Tabriz.